mycha

W ramach odreagowywania stresu idziemy do kina zaczerpnąć cywilizacji. Kino jest jedno w całym kraju w nowo wybudowanym i bardzo snobistycznym kompleksie handlowych. Wybór nie jest może zbyt duży, ale po kilku miesiącach w buszu nawet zakup popcornu cieszyJ

W połowie filmu zaczyna padać deszcz. Nawet w środku mulkipleksu (ah, Multi... I obowiązkowy drink w StarLajcie po...) słyszymy grzmoty.... Potem zaczyna lać. Jest tak głośno, że nie słyszymy dialogów... Lucia wychodzi z sali, aby poprosić o podkręcenie dźwięku... Kiedy przez dłuższą chwilę nie wraca zaczynam jej szukać. W chwilę później wszystko jest jasno – z sufitu centrum handlowego leje się woda, a ludzie zbierają się na schodach nie mogąc dotrzeć do wyjścia.... Wracamy do sali – cóż innego nam pozostaje skoro i tak musimy czekać aż woda opadnie... Film jakoś za bardzo nie wciąga, za to po kilkunastu minutach woda zaczyna lecieć po ścianach i pod koniec seansu jest jej około 30 cm na podłodze. I tym sposobem był to Zorro w strugach deszczuJ

Sobota zaczęła się o godzinie 4.30. Weekendowa wycieczka do Etoshy to coś czemu nie potrafię się oprzeć, nawet po dwóch ciężkich dniach spędzonych na meetingach...

Droga mija szybko, ale też cały czas rozmawiamy: o tym co się zdarzyło, jakie decyzje zapadły i jak to będzie – ambitne zamierzenia nierozmawiania o pracy po pracy porzuciłam już dawno...

Jesteśmy u wrót parku o 11, akurat rozpoczyna się pora kiedy wszystko co żywe szuka cienia i ochłody.... Stada antylop sprawiają że tracę rozpoczęty wątek (na temat odpowiedzialności szefa za współpracowników) i milczę, oszołomiona przez pierwsze 2 godziny safari. Magiczne zebry, zupełnie księżycowe jak dla mnie oryksy, stado słoni i sprawiające bardzo wojownicze wrażenie żyrafy.... No i osławiona ‘patelnia’, pokryta solą, odbijająca słońce i z daleka obiecująca ochłodę i szum fal.... Na obietnicy się kończy.

Po południu, rozbiciu namiotów i ochładzającej kąpieli wyjeżdżamy jeszcze raz z obozu, aby tuż przed zachodem słońca podziwiać zwierzęta przemieszczające się właśnie w stronę wody.... Tymi zwierzętami zupełnie niespodziewanie dla mnie okazuje się rodzina lwów. Spacerkiem udają się na drugą stronę drogi tuż przed naszym samochodem.... Nie tylko ja – w końcu nowicjusz na afrykańskim kontynencie – tracę poczucie rzeczywistości – niemiecki turysta, nienagannie ubrany w strój koloru khaki wyskakuje z samochodu obok nas z lornetką w ręku... Dopiero kategoryczna uwaga Sonii sprawia że przytomnieje... Lwica i cztery małe lwiątka tracą zainteresowanie i dołączają do pozostałego stada....

Wyścig z czasem, aby przed zachodem słońca zdążyć do campu..... A koło 22 nosorożec wyłaniający się z nicości, bezszelestnie podążający w stronę wody... O szakalach dokazujacych wokół namiotu nie wspominając.....

A to bugenwillie w Windhoek, jeszcze słonecznie..

Chyba wykrakałam. Po południu przyszły zza wzgórza wielkie czarne chmury, zerwała się wichura i spadł najpierw deszcz – mało powiedziane – raczej ulewa, a potem zaczęł grad.

Po kilku godzinach ciągle kropi, Mamma Mia siedzi pod małą akacją i obserwuje krople deszczu (pewnie się zastanawia czy można je złapać, przynieść do domu i zabić...), nareszcie można oddychać.

Druga strona medalu – komarzyska w natarciu...

Co mój kot przynosi do domu (w nocy, bo w dzień siedzi pod łóżkiem, bo tam chłodniej): myszy, szczury,skoczki, wiewiórki, różne ptaki, jaszczurki, kameleony, karaluchy i inne owady. Żywe i martwe. Przy czym za każdym razem budzi mnie, aby się pochwalić zdobyczą.